به عقیده کولیت کلی (2009)، مدرسه با حمایت از دانش آموزان، باعث افزایش خودآگاهی و حس استقلال و شایستگی در آن‌ها می‌شود.

از نظر هاید، مهم‌ترین عوامل ایجاد شادی در مدرسه عبارت‌اند از: شناخت همه‌جانبه دانش‌آموز و توجه به نیازها و ویژگی‌های او، اعتماد و تفویض مسئولیت متناسب به دانش آموزان، هماهنگی بین معلم و دانش‌آموز.

کروثر (2008) معتقد است که جذابیت محتوای دروس، رژیم غذایی سالم و ورزش نقش بسیار مؤثری در شادی مدرسه دارند؛ به طوری که لذت یادگیری را در دانش آموزان افزایش می‌دهند و میزان مشارکت آن‌ها را هم توسعه می‌بخشند.

میلر (2008) عوامل اساسی برای ایجاد شادی در مدرسه را ارتباط با دوستان، محیط فیزیکی مطلوب، یادگیری مهارت‌های جدید و رشد کردن می‌داند.

ولک(2008) جذابیت فضای مدرسه، ورزش کافی، زمان کافی برای بازی و تفریح، وجود کلاس‌های ورزشی و هنری و تغییر نوع ارزشیابی را مؤلفه‌هایی اثرگذار در شادی مدارس می‌داند. به عقیده گوبین⁵ (2005) عامل اصلی ایجاد مدارس شاد، رهبری مشارکتی است.

گرملین (2003) شادی در مدارس را نتیجه مشارکت دانش آموزان در امور و تفویض مسئولیت‌های جدید به آن‌ها و ایجاد شرایط بروز خلاقیت می‌داند.

تالبوت (2003) بیان می‌کند که چگونگی ارتباطات در مدرسه، عامل اصلی سلامت روانی و ایجاد شادی در دانش آموزان است. به طوری که احساس دل‌بستگی به مدرسه در نوجوانی با میزان ارتکاب بزهکاری و خشونت رابطه معکوس دارد.

باس (2000) معتقد است که شادابی مدیر و معلم، کلاس‌های تمیز و دارای فضای مناسب و برگزاری جشن‌های شاد، عوامل ایجاد شادابی در مدرسه هستند.

لی کن در سال 1999 در بررسی عوامل شادی در مدارس، به اهمیت تأثیر عوامل اجتماعی در شادی مدارس اشاره کرده و معتقد است تقویت عوامل اجتماعی ـ فرهنگی در مدارس، مثل برگزاری جشن‌های شاد و نیز آموزش خانواده‌ها برای شاد کردن محیط منزل، در شادی مدارس مؤثر است.

سکینه خوش صفت ،مدرسه شاد، سازه های نرم و سخت، مجله رشد مدیریت مدرسه ، شماره 3 ، بهار97